درختان مثمر

تابستان امسال (1397) بود که مسافری بعد از خوردن خربزه، تخم آن را در جلوی باغچه مغازه ریخت و رفت! بعد از مدتی بوته خربزه از خاک بیرون آمد.

با خودم فکر می کردم که چرا شهرداری های استان هایی همچون مازندران، اقدام به کاشتن درختان و بوته های مثمر نمی کنند؟ شهری را فرض کنید که در هر محله آن، درخت های میوه داری همچون زیتون، انار، گلابی، سیب، اناب، به، گردو، انجیر و بوته های تمشک و توت فرنگی و خربزه و کدو و غیره باشند. شاید در چند سال اول مردم برای چیدین میوه ها هجوم بیاورند اما کم کم عادی می شود. به نظرم فقر هم خیلی کم می شود. جاذبه توریستی بالایی هم دارد.

در استان هایی همچون مازندران، با کمترین زحمت، درخت برزگ می شود و میوه می دهد. اما شهرداری های این استان ها، اقدام به کاشت درختانی همچون کاج و سرو و غیره می کنند که میوه ندارند. کاشت این نوع درختان باید انجام شود اما با ضابطه و در جای خودش نه اینکه تمام گوشه و کنار شهرها را با این درختان پر کنند.